1940-2009: Bijna 70 jaar geleden… Als de laatste mensen die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt zijn overleden, en de laatste Joden, zigeuners en homoseksuelen die de vernietigingskampen hebben overleefd uiteindelijk hun moede hoofd te ruste leggen, zal de Holocaust voorgoed verleden tijd zijn.
Had Anne Frank het concentratiekamp overleefd dan was ze misschien inderdaad schrijfster of journaliste geworden. Was ze misschien getrouwd, had ze kinderen, kleinkinderen en nu wellicht zelfs achterkleinkinderen gekregen. Ze had in ieder geval kunnen schrijven over het kwaad dat de mensheid kan aanrichten. Ze zou nu, anno 2009, een rijpe oude dame van 80 jaar geweest zijn. Wat had ze vandaag gezegd over het Achterhuis in Amsterdam en de andere onderduikers?
Deze hedendaagse versie van JE ANNE vol spanning, emotie & humor, gaat ook over al die andere mensen met dromen en plannen, die vandaag het slachtoffer zijn van vervolgingen en genociden én over het eeuwige vraagstuk: Wat als? Wat als ik toen…, dan zou…
Bij het herlezen van het Dagboek viel mij wederom op hoe volwassen en verstandig Anne Frank haar
situatie en die van haar medeonderduikers in het Achterhuis beschrijft.
Met zoveel humor en zelfinzicht dat je vergeet dat ze pas 13 jaar oud was.
Ik heb me vaak afgevraagd wat er van Anne Frank geworden zou zijn als haar in Bergen-Belsen het
nieuws bereikt had dat haar vader nog in leven was. Haar zo intens beminde vader Otto. Mevrouw
Goslar, Annes vriendin in Amsterdam en Bergen-Belsen, zegt in een interview dat in een loop non-stop
te zien is in het Anne Frank huis in Amsterdam: “Misschien had ze de laatste maand voor de bevrijding
de kracht gevonden om te overleven, als ze geweten had dat de hereniging met haar vader nabij was.”
En dan, wat voor geweldige boeken hadden we nog van haar kunnen verwachten?
Waren het romans geweest of reisverhalen, escapisme of was ze juist zeer politiek bewust geweest?
Of waren de herinneringen aan het concentratiekamp zo traumatisch gebleken dat die ongebreidelde
fantasie voorgoed opgedroogd was geweest?
We zullen het nooit weten. We kunnen er over fantaseren. We kunnen er verdrietig om zijn.
Of we kunnen met droge ogen naar de ellende in de wereld om ons heen kijken, en zorgen dat het
nooit meer gebeurt!
(Brigitte Odett)
