Canada 1952. Bisschop Jean Bilodeau wordt gevraagd om de laatste biecht af te nemen van een doodzieke gevangene, Simon Doucet. De twee zijn geen onbekenden voor elkaar. Ze delen een verleden. Onder leiding van Simon speelt een groep gevangenen een toneelstuk voor de bisschop.
Het toneelstuk wordt zijn finale biecht. Tijdens dit toneelstuk wordt Bilodeau geconfronteerd met de gebeurtenissen die zich veertig jaar daarvoor hebben afgespeeld in het Canadese plaatsje Roberval, waar Simon en Jean samen studeerden aan het Sint-Sebastiaancollege.
In 1912 is Simon verliefd op de jonge graaf Vallier de Tilly, een geruïneerde Franse aristocraat die samen met zijn moeder in ballingschap leeft in Roberval. Gravin de Tilly, wacht al jaren op de terugkeer van haar echtgenoot die in Frankrijk de terugkomst van de monarchie voorbereidt. Op een dag verschijnt de mysterieuze Lydie-Anne de Rozier ten tonele met haar luchtballon. Zij vertelt dat ze de Graaf ontmoet heeft en verzekert de Gravin dat hij zeer snel zijn vrouw en zoon zal vragen terug te keren naar Parijs.
Tussen Vallier en Simon ontpopt zich een geheime relatie, die de wereld van de twee jonge mannen compleet op zijn kop zet. Maar lang blijft deze relatie niet geheim. De jaloerse en sluwe Jean Bilodeau ontdekt hun liefde en maakt deze openbaar. In de gevangenis wordt de oude Jean Bilodeau opnieuw geconfronteerd met zijn misdaden uit het verleden. Misdaden, waarvoor niet hij, maar Simon, moest opdraaien. Simon bewijst met het toneelstuk in de gevangenis dat hij veertig jaar lang onterecht gevangen wordt gehouden.
Toen ik de film van Lelies voor het eerst zag begonnen ideeën voor de musical meteen door mijn hoofd te spoken. Een fascinerend verhaal met veel lagen: in een opzicht een verhaal over liefde, moord en wraak, maar in een andere opzicht een bijna Shakesperiaans uitgevoerd stuk, maar dan op een heel aparte manier.
Het toneelstuk binnen het verhaal geeft je als regisseur heel veel theatrale elementen om mee te spelen. De situatie, een gevangenis, geeft een unieke sfeer. Door alle rollen te laten spelen door mannen vervaag je de grenzen van seksualiteit en geslacht en daardoor komt de kijker sneller naar de kern van emoties: liefde, jaloezie, berouw en bedrog zonder de conventionele houvast aan sexe. De emoties van een moeder kunnen net zo goed gespeeld door een man. Het gaat om de puurheid van emoties in het leven.
Liefde is Liefde: net als een lelie, puur, mooi, en uiterst kwetsbaar…
(Martin Michel)
